Lina Blommaert deelt haar ervaringen als moslimouder op de vrijeschool op de website van de Vereniging van vrijescholen. Ze reflecteert op de unieke benadering van het vrijeschoolonderwijs, de viering van jaarfeesten, en de verrassende overeenkomsten die ze ontdekte tussen antroposofie en de islam. Haar verhaal belicht de kracht van verbinding en de waarde van een inclusief onderwijs, waarin kinderen opgroeien met respect voor elkaar en de wereld om hen heen.

De eerste vraag die mensen mij stellen als zij horen dat mijn dochter op de vrijeschool zit, ondanks onze geloofsovertuiging, is of ik zelf vrijeschoolonderwijs heb genoten toen ik opgroeide. Nee. Pas toen de antroposofische kinderopvang zo fijn voelde, en ik meer overeenkomsten dan verschillen zag in vergelijking met onze levensvisie, ben ik op onderzoek uitgegaan of de vrijeschool ook zo goed bij ons zou passen. Welke ruimte is er voor andersdenkenden? En hoe zit dat precies met de jaarfeesten?

Datgene wat het vrijeschoolonderwijs het meest onderscheidt van regulier onderwijs is waarschijnlijk de viering van jaarfeesten, welke zijn gebaseerd op het esoterische christendom, en die wezenlijk afwijken van islamitische vieringen. Een van de grote verschillen is bijvoorbeeld dat Jezus een andere rol heeft in de islam, als zijnde profeet, en niet als de zoon van God, zoals in het christendom gesteld wordt. Maar hoewel heiligen die worden gevierd (bijvoorbeeld de moedige Sint Michael en Sint Maarten vol naastenliefde) geen plek kennen binnen de islam, hebben de diepere betekenissen van hun verhalen een universele boodschap. Hoewel die boodschap anders wordt uitgedragen komen ook in hun eigen vorm terug binnen de islam. Daarbij heeft mijn dochter het ontzettend getroffen met een juffie die openstaat voor haar achtergrond. Zo hebben zij in juli stilgestaan bij het Offerfeest, de belangrijkste islamitische viering, door middel van een prachtig verhaal over een zwerm vogels die op reis gingen naar het Licht.

Wanneer je verder kijkt naar de manieren waarop antroposofie en islam geleefd worden, dan zijn er meer overeenkomsten dan dat je in eerste instantie zou denken. De meest opvallende overeenkomst is voor mij ‘de Zevens’. Een eeuwenoude islamitische uitspraak over de opvoeding van kinderen luidt:

Speel met hen in de eerste zeven jaar (van hun leven), onderwijs hen in de zeven jaar daarna, en adviseer hen in de volgende zeven jaar en daarna.
(Ali ibn Abi Talib)

Deze verdeling zie je ook terug in de antroposofische pedagogie.

 Lees meer bij de Vereniging van vrijescholen