Op 18 mei 2018 vindt het jaarlijkse symposium van het lectoraat Antroposofische Gezondheidszorg aan Hogeschool Leiden plaats. Het gaat over het weten, meten en toepassen in de zorgpraktijk.

‘De interesse in vitaliteit, zelfregulatie en gezondheid is de afgelopen jaren in de maatschappij en in de gezondheidszorg sterk gegroeid. Het versterken van zelfregulatie als een gezondheid bevorderende benadering kan beschouwd worden als een aanvulling op de ziekte bestrijdende benadering. Om deze benadering professioneel in de zorgpraktijk te gebruiken zijn kennis, meetinstrumenten en implementatietrajecten in de zorgpraktijk voor verschillende doelgroepen noodzakelijk.’

In De Krant van de Aarde – de krant van Groen Nederland, jaargang 13, nummer 2 van april-mei 2018, staat een interview met de lector Antroposofische Gezondheidszorg, onderzoeker Erik Baars: ‘Antroposofische gezondheidszorg past goed bij deze tijd’.

‘Veel patiënten ervaren dat ze baat hebben bij antroposofische gezondheidszorg, maar hoe zit het met de wetenschappelijke onderbouwing hiervan? Lector Antroposofische Gezondheidszorg Erik Baars vertelt over het belang en de resultaten van wetenschappelijk onderzoek op dit gebied.’

De gezondheidsbevorderende insteek van de antroposofie blijkt goed aan te sluiten bij de opmars van gezondheidsbevordering in de reguliere medische wereld.

Baars: ‘Antroposofie is in essentie een geesteswetenschap, een benadering die bedoeld is als een aanvulling op de bestaande wetenschap. Dat betekent dat er onderzoek gedaan wordt, waar kennis uit voortkomt. Die kennis wordt toegevoegd aan wat we al weten op basis van eerder onderzoek, net als in de natuurwetenschappelijke wereld. Dat is volgens mij een van de sterke kanten van de antroposofische gezondheidszorg: dat er heel veel uitgewerkte kennis is, die naar mijn idee bovendien goed aansluit bij wat er natuurwetenschappelijk in de gezondheidszorg gevonden is.’

Dat wordt duidelijk tijdens het symposium op 18 mei, waarop zelfregulatie en het versterken ervan vanuit verschillende perspectieven en op verschillende niveaus wordt benaderd.

‘Sprekers uit binnen- en buitenland zullen de volgende vragen aan bod laten komen: Wat is autonome (fysiologische) regulatie? Wat is psychologische zelfregulatie? Welke kennis is er inmiddels ontwikkeld? Welke meetinstrumenten zijn er ontwikkeld en getest om veranderingen in zelfregulatie te kunnen meten? En hoe gebruiken we deze kennis en instrumenten in de klinische praktijk met cliënten/patiënten?’