De sappen stromen weer! Dat zie ik aan de bottende bomen. En de lentebloeiers brengen weer kleur in tuinen en bermen. Vroege vogels kwetteren en zingen het ochtendlicht tegemoet. Lentekriebels verdrijven prikkelend de voorjaarsmoeheid. Ik verlang naar levenslust en initiatiefkracht en zoek deze in de ontluikende natuur. Zo schrijft Bart Vanmechelen in ledenmagazine Ita 2023-1 van patiëntenvereniging Antroposana. Om te vervolgen met:

Hoe zalig is het om de warmte van de zon te voelen op mijn gezicht na een frisse voorjaarsbui? Mijmerend in gedachten meedansen met de pasgeboren lammetjes die buitelen door de wei. Hoe schoon en prachtig en wonderlijk ook – toch lukt het steeds minder om me vertrouwensvol over te geven aan dit lentegevoel. Ik maak me zorgen. De berichtgeving over wereldwijde veranderingen in het klimaat stemmen me somber – als een donkere wolk die aan de horizon dreigt.

De conclusie is: het klimaat is ziek. Hoe moet je met die ziekte omgaan, is zijn vraag. 

We richten onze blik in biologie, fysica en scheikunde op de materiële resultaten van ontwikkelingsprocessen: alles moet zichtbaar en meetbaar zijn. Voor subtielere levenskrachten is geen plaats meer in de reguliere wetenschap. Dit soort natuurbelevingen wordt bewust buiten beschouwing gelaten. De weg naar het gezamenlijk kennen en beleven van de bezielde natuur gaat zo meer en meer verloren.

Hoe dat te doen, lees dat bij Antroposana.