Bijna een eeuw schrijft het vrijeschoolblad Vrije Opvoedkunst over pedagogie van­uit haar doelstelling: “Het verbreiden en bewaken van de pe­dagogie volgens de gezichtspunten van Rudolf Steiner.” Inmid­dels zijn er ruim 6000 artikelen verschenen in het blad die ook te raadplegen zijn in het digitale archief op hun website www.vrijeopvoedkunst.nl.

In de rubriek Natuurlijk ben je een vrijeschoolkind vragen we jonge mensen die net of nog net niet hun vrijeschoolopleiding hebben afgerond naar hun ervaringen. “Ze blijven fascineren die zeven­tienjarigen,” schrijft Geraldina Metselaar nadat ze bijna 200 jon­geren interviewde. “Waar de ene trappelend op de springplank naar volwassenheid klaar is voor de volgende sprong, blijft de ander nog maar wat graag op de bank hangen.” 

Jongeren zijn uiterst loyaal naar hun vader en moeder. Want als ik ze vraag wat ze niet bewonderen in hun ouders, valt op (stief)vader of (stief)moeder nauwelijks iets op te merken. Ze doen het goed! Wat heel erg wordt gewaardeerd door de jongvolwassenen is als ouders hun kinderen vrijlaten, vertrouwen hebben, maar tegelijk honderd procent klaarstaan voor als het bijvoorbeeld op school wat minder gaat, als ze ruzie hebben met vrienden of teamgenoten van bijvoorbeeld het voetbalelftal.

Ook vinden jongvolwassenen het ontzettend fijn als ze alles, maar dan ook alles, kunnen bespreken met hun vader en moeder. Van drank­misbruik tot experimenten met drugs. Terwijl er uiteraard ook tussen zitten die liever ver uit de buurt blijven van hun bemoei­zieke ouders. In dat opzicht kunnen wij nog veel leren – ook wij ouders moeten groeien en misschien wel volwassen worden. Pubers helpen op hun weg naar volwassenheid, is balanceren op een slap koord. Geven en nemen, duwen en trekken, hollen of stilstaan. Voor mijzelf voelt het als telkens een stukje meer loslaten. Tegelijk laat ik mijn kinderen niet los. Ik kijk en houd altijd een lijntje met ze. Ergens gezellig een op een lunchen is voor mij een manier om in het echte contact te blijven. Tussen de salade en een sandwich schep ik op neutraal terrein ruimte voor hun verhaal. We zijn even bij elkaar en vaak is dat voldoen­de om onze band aan te scherpen.

Lees meer van dit artikel bij Motief: klik hier